Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ΖΩΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...



Κίνηση πρώτη, πετάω την αγαπημένη μου τσάντα στον καναπέ, κίνηση δεύτερη, πλένω δυνατά και με μανία τα χέρια μου για να μην πάω από γουρούνι (άκουσα στο ραδιόφωνο την κατάντια μας), κίνηση τρίτη, ανοίγω το σκονισμένο λαπιτόπι παίρνω βαθιά ανάσα και ξεκινάω (στο βάθος κήπος το back to basics της Aguilera).
Κάθε άνθρωπος, σε αυτή τη γαμημένη περιπέτεια
που ονομάζεται ζωή, έχει κάνει τις επιλογές του.
Σωστές ή λάθος δεν είμαι εγώ αυτός που θα τις κρίνει. Όλοι μας λίγο πολύ πέσαμε στα σκατά, μυρίσαμε τη στάχτη και μετά αναστηθήκαμε (μας βοήθησε κανείς;).
Όλοι μας κάποτε ψάχναμε απεγνωσμένα τα «γιατί» και σκοτώναμε πολύτιμο χρόνο με αμέτρητα «πρέπει».
Δεν είμαι φιλόσοφος, ούτε ο περπατημένος εκπρόσωπος της γενιάς μου, απλά λέω αυτά που αισθάνομαι.   
Τώρα που πλησιάζουν τα γενέθλιά μου, που λες, και κατάλαβα πως για κανέναν και για τίποτα δεν πρέπει να χαλιέμαι, επέλεξα να ζήσω.
Πιο δυνατά και πιο αληθινά (όσο μπορώ με αυτήν την επιφάνεια που μας έχει καβαλήσει).
Ερωτευμένος ή μη, με τους φίλους και την οικογένειά μου, άφραγκος πάντα αλλά ένας μικρός ζωντανός οργανισμός που περπατάει, αναπνέει, χαμογελάει άρα υπάρχει.
Όλοι αποτύχαμε, ε, και;
Ότι, τι; Έφτασε το τέλος του κόσμου; Θα ανατιναχτεί ο πλανήτης;
Όλα πάνε καλά, αυτό λέω εγώ και θα πάνε ακόμα καλύτερα.
Όχι φυσικά επειδή οι πράσινοι ανεβήκανε στην Εξουσία…καμία σχέση.
Ο έλληνας από πάντα ήτανε καλοπερασάκιας
Μεσογειακός λαός = ήλιος = θετική ενέργεια.
Γι’ αυτό σβήσε με την καινούργια γομολάστιχα όλο το παρελθόν και γύρισε σελίδα.
Όταν ένας κύκλος κλίνει, ένας άλλος ανοίγει.
Αυτό κράτα.
Σε φιλώ.
  
ΥΓ. Μετά από έναν ηλιόλουστο καφέ με τη Λένα, τον Δημήτρη και τη Φωτεινή στη Σκουφά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: