Και σου μιλάω ειλικρινά- χικ χικ - πως δεν με πείραξε καθόλου που ο παιδικός μου φίλος δεν με έκανε κουμπάρο στο γάμο του επειδή είμαι ομοφυλόφιλος…η ζωή είναι μικρή για να τη σπαταλάμε με μικρότητες ( σε κάποιο τοίχο που κατουρούσα το διάβασα αυτό, δεν είναι δικό μου).
Δεν θυμάμαι πότε ήτανε η τελευταία νύχτα της ζωής μου που την πέρασα στο σπίτι κουκουλωμένος με πουπουλένια παπλώματα αγκαλίτσα με τη Λένα Κιτσοπούλου ακούγοντας το soundtrack του Sweet November.
Κάθε βράδυ έξω, κάθε βράδυ γιορτή.
Όπου γάμος και χαρά…
Ζήτω οι εκλογές των ροζ γουρουνιών, ζήτω το νέο ακυκλοφόρητο σουξέ της Παπαρίζου όταν πίνει πορτοκαλάδα, ζήτω τα αγόρια σκάνδαλα από την Ολλανδία!!!
Άνω τελεία. Αυτός ο ενθουσιασμός μου τα χαλάει όλα…όταν πάω να χτίσω το σωστό προφίλ ως ενεργός πολίτης αυτής της πόλης, κάτι σκάει στον ουρανό σαν πυροτέχνημα και μου γαμάει κάθε ιδρωμένη προσπάθεια. Δεν με νοιάζει. Σε όποιον αρέσουμε…
Ο γάμος του κολλητού μου είχε απ’ όλα. Μεγάλη εκκλησία κάτω στο λιμάνι, αμέτρητους καλεσμένους, τρελό παπά που χασμουριότανε και μια απίστευτα κουκλάρα νύφη. Το βασικό. Απόγευμα Σαββάτου, λίγο πριν ο Σεπτέμβρης την κάνει για τα καλά και ο σκατόκαιρος δεν ξέρει τι θέλει.
Όλα οκ. Μετά η δεξίωση στο Φάληρο. Και να τα γαμοπίλαφα και να οι λίρες.
Από την Κρήτη το παιδί, το’ χεις.
Το τρελό ξεφάντωμα τελείωσε, όλοι ήτανε κομμάτια από τη σούστα και το τσάμικο, αλλά εμένα με έτρωγε ο κώλος μου…είχε ιδρώσει το καινούργιο μου σλιπάκι- που παρήγγειλε ο Βασιλάκης από το internet- κι έπρεπε με κάποιο τρόπο να το πετάξω από πάνω μου.
Μπούκαρα στην αγαπημένη μου σάουνα που εκείνο το πρωί είχε μετατραπεί σε αληθινό παράδεισο.
Ένας στόλος από Ολλανδούς πορνοστάρ σε απόσταση αναπνοής.
Πανέμορφα αγόρια με καλογυμνασμένα σώματα έτοιμα να εκπληρώσουν κάθε τρελή μου φαντασίωση.
Ναι, αστυνομία εκεί; Νομίζω πως κάποιος απαγωγέας έχει παραβιάσει τον ιδιωτικό μου χώρο και σε λίγο θα με βιάσει…
Back to reality.
Έψαχνα κανέναν κολλητό μου να με τσιμπήσει αλλά τελικά το έζησα ολομόναχος σαν όνειρο. Από το Α ως το Ω με προφυλακτικό πάντα. Πρωταγωνιστής σε χολιγουντιανή ταινία μεγάλου μήκους παρακαλώ.
Τελικά υπάρχει θεός.
Γέμισα τις μπαταρίες μου και το επόμενο βράδυ μας βρήκε στο ΠΑΡΑΛΙΑ LIVE πρώτο τραπέζι πίστα.
Μπουζούκι…μπουζούκι…μισό ν’ ανοίξω τον Μπαμπινιώτη…
Στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν ο jonie walker κόβω το κεφάλι μου(μετά έγινα ηθοποιός). Κάτι κυρίες από δίπλα μου κλείνανε πονηρά το μάτι αλλά εγώ στον κόσμο μου όπως πάντα. Το επόμενο βράδυ(έχω καταντήσει γραφικός με τα ξενύχτια μου) σκάμε μύτη στο Rock and Roll στην Λουκιανού.
Και γαμώ τις μαγαζάρες και γαμώ τις ατμόσφαιρες – no smoking area – και πολύ κέφι μιλάμε.
Όλα αυτά σε ένα μπουκάλι σαν τονωτικό μαλλιών ένα πράγμα.
Στα δύο το ένα δώρο. Προσοχή στις απομιμήσεις. Η μαλακία τυφλώνει.
Τα ναρκωτικά είναι μονόδρομος.
Άιντε στην υγειά μας!
ΥΓ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ.
1 σχόλιο:
zwgrafises..:)
Δημοσίευση σχολίου